Wieża i romantyczny zachód słońca

Kompleks pałacowy wpisany do rejestru zabytków w składzie pałac, park, folwark, oficyna, wozownia, budynek gospodarczo-mieszkalny, obora, stajnia, budynek gospodarczy. Sam pałac powstaje ok. 1700 roku dla barona von Pein und Wechmar. Właściciele majątku zmieniali się nader często, jednym z nich był fundator wieży na Jańskiej Górze. Ciekawym elementem tej budowli jest postawienie pałacu na fortecznym cokole – pałac otacza głęboka fosa i trudno nie mieć tu skojarzeń do fortów w Srebrnej Górze:). Dostęp od frontu zapewnia brukowana droga po murowanym moście. Po przeciwnej stronie (od ogrodu) do budowli została dobudowana w 1906 r. (podczas remontu pałacu) weranda z balkonem. W 1996 r., po latach PRL-u, pałac staje się ponownie własnością prywatną. W 1999 roku stały przy pałacu rusztowania remontowe, efekt widoczny do dzisiaj – pół pałacu ma odnowioną elewację połowa nie.

Wieżę ku czci Ottona von Bismarcka ufundował właściciel majątku ziemskiego w Sokolnikach, major w stanie spoczynku – Friedrich Schröter. Jako jego zwolennik, doceniając sukcesy na arenie politycznej i wojskowej, wiosną 1869 roku rozpoczął budowę nietypowego pomnika. Uroczystego otwarcia wieży dokonano 18 października 1869 r. Była to budowla o charakterze pomnika ku czci Bismarcka i równocześnie pełniła rolę wieży widokowej. W późniejszych latach powstawały kolejne, ta jest pierwszą wieżą Bismarcka. Od 1870 roku w weekendy wieża z otaczającym parkiem była dostępna dla turystów, a na miejscu była prowadzona działalność gastronomiczna i rozrywkowa.

Neogotycka wieża na Jańskiej Górze ma około 23 m wysokości, sześć kondygnacji, gdzie dolne (parter i piwnica) posiadały osobne wejście. Z parteru (krętymi schodami) chodziło się do piwnicy – miejsca pamięci Bismarcka. W chwili inauguracji wieżę na dole otaczał drewniany pawilon chroniący przed deszczem (istniał jeszcze w 1910 r.). Na budowli widniała pozłacana inskrypcja „EHREN BISMARCK” („KU CZCI BISMARCKA”) a pod nią rok zakończenia budowy „1869”. Najwyższe pomieszczenie tzw. wartownia posiadała dwie marmurowe tablice o treści:

1. „ZUR ERINNERUNG AN DIE RUHMES- UND SEGENREICHEN JAHRE 1864 UND 1866” („NA PAMIĄTKĘ CHWALEBNYM I BŁOGOSŁAWIONYM LATOM 1864 I 1866”) oraz
2. „DEM ANDENKEN AN DEUTSCHLANDS RUHMREICHES SIEGES UND EINIGUNGSJAHR 1870 WEIHT DIESEN STEIN DER BAUHERR” („NA PAMIĄTKĘ CHWALEBNEJ ROCZNICY ZWYCIĘSTWA I ZJEDNOCZENIA NIEMIEC 1870 POŚWIĘCA TEN KAMIEŃ INWESTOR”).

Na platformę widokową, na samej górze wieży, wchodziło się z wartowni drewnianą drabiną przez opuszczane metalowe drzwi o wymiarach metr na metr.

Obecnie wieża jest niedostępna, opuszczona, zaniedbana z wieloma uszkodzeniami naturalnymi i śladami dewastacji. Największa wyrwa u podstawy wieży pochodząca z czasów II wojny została zamurowana. Ogólnie obiekt niszczeje.

• Wieża na Wielkiej Sowie też jest jedną z tego typu budowli wzniesionych dla upamiętnienia żelaznego kanclerza Niemiec.
• Więcej o wieżach Bismarcka
• Bismarck i Kulturkampf